Σελίδες

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Episode II : Βασική Εκπαίδευση

Οι δύο εβδομαδες πρίν την ορκομωσία αποτελούν μια σειρά από ανεγκέφαλες δοκιμασίες ρουτίνας και πειθαρχίας που ευελπιστούν να εντάξουν τους μέχρι πρότινος ανέμελους πολίτες, στη φιλοσοφία (ποια?) και τη λογική (πώς είπατε?) των ενόπλων δυνάμεων (πούντες?). Η λεγόμενη στρατικοποίηση, όπως οι αξιωματικοί αρέσκονται να αναφωνούν.

Δε θα αναλωθώ στο να τη περιγράψω. Οι περισσότεροι άλλωστε έχετε ακούσει πάμπολες ιστορίες γι αυτή. Αυτό που θα κάνω όμως είναι να σας παραθέσω με δυο σκιτσάκια τα μόνα πράγματα που κατάφεραν να με αγγίξουν καθ' ολη τη διάρκεια αυτής της "βασικής εκπαίδευσης".



Όπως διαβάσατε και στο Episode I η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Σε συνδυασμό με την έλλειψη δροσερού νερού, δε συζητάμε καν για κρύο ενώ καμιά φορά δεν είχαμε και καθόλου, ήταν το μοναδικό πράγμα που μας είχε λυγίσει.
Επέλεξα λοιπόν να απεικονίσω αυτό το ανεμιστηράκι, το οποίο αντικρύσαμε με το που μπήκαμε στο κτίριο που θα μέναμε, να στριφογυρίζει ανέμελο πάνω στο γραφείο της αρχιλοχία η οποία έαιρνε ονόματα και σε αντάλλαγμα μοίραζε κρουασάν και (ζεστούς φυσικά) χυμούς. Το κίτρινο αυτό ανεμιστηράκι ήταν η πρώτη παραφωνία μέσα στη χακί ομοφωνία του στρατοπέδου και αμέσως κέρδισε τη προσοχή και το φθόνο μου (καθώς η κατοχή του δεν προβλέπεται για κοινούς στρατιώτες)



Πριν την ορκομωσία, οι στρατευμένοι δεν έχουν όπλα, καθώς επισήμως δεν ανήκουν ακόμα στο ένοπλο δυναμικό του στρατού. Επειδή όμως πρέπει να απασχολούνται με κάτι, ο καλός στρατός έχει φροντίσει να φτιάξει "υπηρεσίες", άοπλες μεν, άχαρες δε. Τέτοιες μπορεί να είναι το χώσιμο σε μαγειρεία, η φύλαξη των θαλάμων (γνωστό και ως θαλαμοφυλήκι) αλλά και η εργασία στον αρτοκλίβανο (φούρνο) του στρατοπέδου. Τα δύο τελευταία έλαχαν και σε μένα με τον αρτοκλίβανο να μου αφήνει κι ένα αξιοπρόσεκτο σημάδι στο δεξί χέρι. Το παραπάνω σχέδιο είναι μια απεικόνιση του καψίματος που προκάλεσε η επαφή μου με το φτυάρι του φούρναρη. Το περίεργο αυτό σχήμα θυμίζει έντονα αιγυπτιακό ιερογλυφικό, ενώ η υψηλή συγκέντρωση αστερισμών (φλογών και διασταυρούμενων ξιφών) εντός του στρατοπέδου συνηγορούν σε ένα τέτοιο σενάριο. Παρακαλώ πολύ όποιος έχει γνώσεις στην αιγυπτολογία να επιβεβαιώσει την υπόθεσή μου και αν είναι δυνατόν να μου δώσει και μια ερμηνεία.


Στο επόμενο FAKE WARS... ....(με κάθε επιφύλαξη)...
Episode III: Ημέρα Εξοπλισμού


ΥΓ1: Το επεισόδιο "Ημέρα Εξοπλισμού", που είχε προαναγγελθεί, αναβλήθηκε προσωρινά καθώς βρέθηκαν ανέκδοτα μέρη του script που προηγούνται χρονολογικά.

ΥΓ2: Εάν επιθυμείτε να διαγραφείτε από τη λίστα του FAKE WARS λυπούμαι αλλά δεν προβλέπεται. Μπορείτε παρ' όλα αυτά να εγγράψετε όποιον εσείς επιθυμείτε στέλνοντάς μου το mail του.

Episode Ι : Ημέρα Κατατάξεως

Δευτέρα 16/08/2010,

Ξυπνήσαμε στο εξοχικό του Πάνου λιγα χιλίομετρα έξω από το Ναύπλιο. Μετά από μια απολαυστική ημέρα με μπάνιο στη prive παραλία της Vila Negro, μπύρες, κοψίδια και λοιπές κρεπάλες είχε έρθει η ώρα της κατάταξης!
Οδηγήσαμε μέχρι το Ναύπλιο, φάγαμε ένα τελευταίο πρωϊνό στο, όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα, θρυλικό "trendy" και καναμε μια στάση σε ένα φαρμακείο για αντικουνουπικά και ωτοασπίδες. Τα κουνούπια και τα ροχαλητά μπορούν να αποδειχθούν οι χειρότεροι εχθροί ενός φαντάρου!
Παρκάραμε με το αμάξι του Βασίλη ακριβώς μπροστά από την πύλη του ΚΕΜΧ (Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικού) Ναυπλίου. Περάσαμε την πύλη κατά τις 12:30.
Ένας από τους πρώτους ένστολους που αντίκρυσα, θα αποδεικνυόταν αργότερα πως είναι ο φανατικός ΠΑΟΚτζής και διοηκητής του στρατοπέδου, Ιωάννης Μόσχος. Μια φιγούρα ήρεμη, που αν τύχαινε να συναντήσεις σε σούπερ μάρκετ, μια πιθανή μαντεψιά για το ποιόν του δε θα σε οδηγούσε ποτέ στην ιδιότητα του Συνταγματάρχη και Διοικητή στρατοπέδου.
Το υπόλοιπο της ημέρας που ακολούθησε έμελε να είναι εξουθενωτικό και ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Αναμονή, υπομονή (η οποία ακόμα δεν είναι ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ όπως μερικές μέρες αργότερα θα μας υποδείκνυε ένα σύνθημα συνοδευτικό της παρελάσεως), απερίγραπτη ζέστη, συμπλήρωση εγγράφων, αναμονή, κι άλλα έγγραφα, κι άλλη αναμονή, παρακράτηση της ΑΤ, συνεντεύξεις, αναμονή, εμβόλια, γιατροί, κράχτες και κοράκια για επιστράτευση δόκιμων αξιωματικών και στο τέλος του τούνελ (γιατί όντως έτσι έμοιαζε το το κέντρο κατάταξης νεοσυλλέκτων) ίσα που προλάβαμε τη δύση του ήλιου. Ένας ήλιος ο οποίος φρόντισε για την υπέρ του δέοντος "θερμή" υποδοχή μας καθ' όλη την πρώτη ημέρα κατατάξεως...